Παρασκευή 26 Μαρτίου 2010

Αίσθηση...μέτρου, πα να πει.

(Πέτρου, Παύλου, Σήφη, Ιορδάνη κοκ)

Αισθητική...

Το λες και... οικονομία,
τώρα που το καλοσκέφτομαι.

Όσο για το Σεφέρη...

Κι ἂ σου μιλῶ μὲ παραμύθια καὶ παραβολὲς
εἶναι γιατὶ τ᾿ ἀκοῦς γλυκότερα,
κι ἡ φρίκη
δὲν κουβεντιάζεται
γιατὶ εἶναι ζωντανὴ
γιατὶ εἶναι ἀμίλητη καὶ προχωράει-
στάζει τὴ μέρα, στάζει στὸν ὕπνο
μνησιπήμων πόνος.

Τελευταίος Σταθμός
κύριος Γιώργος (Σεφέρης)

Αισθητική.

Η έλλειψη της έχει βγάλει κακό όνομα στην ελευθερία, πολλές φορές μες στην ιστορία.
Αλλά βλέπεις, η καταπίεση όταν ξεσπά, δεν επιτρέπει τέτοιες πολυτέλειες,
εκλεπτυσμένων διχτυών.
Είναι ένα πρόβλημα.
Με...διάφορες... λύσεις.

Τρίτη 23 Μαρτίου 2010

Παρ ΄όλα αυτά

αυτή η αυτοπειθαρχία θα με καταστρέψει
για παραπάνω από...έναν λόγους.

To θα ...φύγω

είναι σχήμα λόγου, σαφώς.

Χα!

Αλλά στις 9 θα τα κλείσω και θα...φύγω!

Πρέπει

να συγκεντρωθώ στο δελτίο.

Πέμπτη 18 Μαρτίου 2010

Κάποτε...

καμμιά φορά πα να πει...
Απροσδόκητη
(δώρο πα να πει...)

Κάποτε

τόσααααα ευχαριστώ
για το τίποτα
(για πάντα)

Έχω τόσα γιατί.

Τόσα μα...
Τόσα ΔΕΝ!

Τόσα μσόγελα απόλυτα.
Τόσα αδιάφορα παράφορα.
Τόσα για το τίποτα...για πάντα.

Εκλογικεύω;

Ω ναι!

Οκ.

Εγώ τώρα θα σωπάσω.
Θα ζω...σε σπίτια.
Στη reservoir, στον αγγκιστροποιό, στο διθέσιο, στη home.once.
(Mμμ. εκεί μάλλον όχι)

Η αισθητική προστάζει.

Όχι η συνταγή.
Ούτε καν η σωστή οικονομία.

Tώρα εγώ πρέπει να σωπάσω

Για ...παραπάνω από έναν λόγους.

ΥΓ: Προσωπική υπόθεση. Ξεκαθαρίζω: Δεν σε ακουμπά.

Τρίτη 16 Μαρτίου 2010

Δεν τι;

ΔΕΝ. Αλλά...

Αλλά τι;

Δεν.

Και βέβαια...

θα αντάλλασσα "ανερυθρίαστα" και αυτοστιγμεί
όλο το βιός του Μπαμπινιώτη
για ένα φιλί.

Πόσοι τείχοι

πόση τύχη
πόσοι ήχοι
πόσοι στίχοι

αχ και δεν το παίζω Λίνα, αυτή η γεωμετρία της γλώσσας, όταν έχει να εκφράσει αξίωμα είναι πάντα τόσο... μαγικά μαθηματική.

Ω, αν ήξερες πόσα ξέρω για τις ανθρώπινες ψυχές

Πόσοι καθρέφτες σε καθρέφτη ραγισμένο.

Δευτέρα 15 Μαρτίου 2010

Σάββατο 13 Μαρτίου 2010

Τι παιδεύεσαι ρε;

Γιατί βάζεις φερμουάρ στα φτερά;
Πονάει έτσι κι αλλιώς.

Από την άλλη

Το κενό υπάρχει, όσο δεν πέφτεις μέσα του.
(κύριος Οδυσσέας)
Σωστό κι αυτό.
θα το δεχτώ.

Έκ-θεση

αλλά... σε πλαίσιο.
(Ούτε του παπά,μην το πεις!)

Παρασκευή 12 Μαρτίου 2010

έκθεση...

η έκθεση ...
του εαυτού μου ...
σε αυτό το πλαίσιο ...
ήταν που με εξάντλησε και που με αποσταθεροποίησε.
μεγάλο βήμα φιλενάδα
τρελά μεγάλο βήμα
Γειά στα χέρια μου και φυσικά στα χέρια του!
όσο υπάρχουν άνθρωποι,
καταστάσεις,
συνθήκες
που μας προκαλούν χαρά ...
υπάρχει ελπίδα!

Πέμπτη 11 Μαρτίου 2010

H χαρά δε σημαίνει απαραίτητα κι ελπίδα

αλλά είναι εξίσου πανάκριβη.
(Όμως
αν μπορεί να...υπάρξει χαρά
υπάρχει ελπίδα)