Απλά

ΔΕΝ υπάρχει!

Δεν έχω λόγια.

Ποιος εγώ!

Η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά!

Δε γίνεται!!!!

αυτό που γίνεται.

MA ΤΙ ΣΤΗΝ ΕΥΧΗ ΓΙΝΕΤΑΙ;;;;

Αίσθηση...μέτρου, πα να πει.

(Πέτρου, Παύλου, Σήφη, Ιορδάνη κοκ)

Αισθητική...

Το λες και... οικονομία,
τώρα που το καλοσκέφτομαι.

Όσο για το Σεφέρη...

Κι ἂ σου μιλῶ μὲ παραμύθια καὶ παραβολὲς
εἶναι γιατὶ τ᾿ ἀκοῦς γλυκότερα,
κι ἡ φρίκη
δὲν κουβεντιάζεται
γιατὶ εἶναι ζωντανὴ
γιατὶ εἶναι ἀμίλητη καὶ προχωράει-
στάζει τὴ μέρα, στάζει στὸν ὕπνο
μνησιπήμων πόνος.

Τελευταίος Σταθμός
κύριος Γιώργος (Σεφέρης)

Αισθητική.

Η έλλειψη της έχει βγάλει κακό όνομα στην ελευθερία, πολλές φορές μες στην ιστορία.
Αλλά βλέπεις, η καταπίεση όταν ξεσπά, δεν επιτρέπει τέτοιες πολυτέλειες,
εκλεπτυσμένων διχτυών.
Είναι ένα πρόβλημα.
Με...διάφορες... λύσεις.

Παρ ΄όλα αυτά

αυτή η αυτοπειθαρχία θα με καταστρέψει
για παραπάνω από...έναν λόγους.

To θα ...φύγω

είναι σχήμα λόγου, σαφώς.

Χα!

Αλλά στις 9 θα τα κλείσω και θα...φύγω!

Πρέπει

να συγκεντρωθώ στο δελτίο.

Κάποτε...

καμμιά φορά πα να πει...
Απροσδόκητη
(δώρο πα να πει...)

Κάποτε

τόσααααα ευχαριστώ
για το τίποτα
(για πάντα)

Έχω τόσα γιατί.

Τόσα μα...
Τόσα ΔΕΝ!

Τόσα μσόγελα απόλυτα.
Τόσα αδιάφορα παράφορα.
Τόσα για το τίποτα...για πάντα.

Εκλογικεύω;

Ω ναι!

Οκ.

Εγώ τώρα θα σωπάσω.
Θα ζω...σε σπίτια.
Στη reservoir, στον αγγκιστροποιό, στο διθέσιο, στη home.once.
(Mμμ. εκεί μάλλον όχι)

Η αισθητική προστάζει.

Όχι η συνταγή.
Ούτε καν η σωστή οικονομία.

Tώρα εγώ πρέπει να σωπάσω

Για ...παραπάνω από έναν λόγους.

ΥΓ: Προσωπική υπόθεση. Ξεκαθαρίζω: Δεν σε ακουμπά.

Δεν τι;

ΔΕΝ. Αλλά...

Αλλά τι;

Δεν.

Και βέβαια...

θα αντάλλασσα "ανερυθρίαστα" και αυτοστιγμεί
όλο το βιός του Μπαμπινιώτη
για ένα φιλί.

Πόσοι τείχοι

πόση τύχη
πόσοι ήχοι
πόσοι στίχοι

αχ και δεν το παίζω Λίνα, αυτή η γεωμετρία της γλώσσας, όταν έχει να εκφράσει αξίωμα είναι πάντα τόσο... μαγικά μαθηματική.

Ω, αν ήξερες πόσα ξέρω για τις ανθρώπινες ψυχές

Πόσοι καθρέφτες σε καθρέφτη ραγισμένο.

Μαζεύτηκαν πολλά.

Κανόνισε.

Τι παιδεύεσαι ρε;

Γιατί βάζεις φερμουάρ στα φτερά;
Πονάει έτσι κι αλλιώς.

Από την άλλη

Το κενό υπάρχει, όσο δεν πέφτεις μέσα του.
(κύριος Οδυσσέας)
Σωστό κι αυτό.
θα το δεχτώ.

Έκ-θεση

αλλά... σε πλαίσιο.
(Ούτε του παπά,μην το πεις!)

έκθεση...

η έκθεση ...
του εαυτού μου ...
σε αυτό το πλαίσιο ...
ήταν που με εξάντλησε και που με αποσταθεροποίησε.
μεγάλο βήμα φιλενάδα
τρελά μεγάλο βήμα
Γειά στα χέρια μου και φυσικά στα χέρια του!

όσο υπάρχουν άνθρωποι,
καταστάσεις,
συνθήκες
που μας προκαλούν χαρά ...
υπάρχει ελπίδα!

H χαρά δε σημαίνει απαραίτητα κι ελπίδα

αλλά είναι εξίσου πανάκριβη.
(Όμως
αν μπορεί να...υπάρξει χαρά
υπάρχει ελπίδα)

Στο να εκτεθώ!

..εκτέθηκα.
νόμιζα ότι εγώ θα εκτεθώ, που εκτέθηκα,
έλα μου που άλλος τελικά εκτέθηκε,
ανεπανόρθωτα!
για την ώρα.

Μεταποίησις τυχαίου απογεύματος...εκ του μακρόθεν της Πεύκης.

Τι ζητούσαν λοιπόν, σε τι είχα φταίξει, εμένα το μόνο μου έγκλημα ήταν ότι δεν μπόρεσα να μεγαλώσω, κυνηγημένος πάντα, που να βρεις καιρό, έτσι έμεινα εύπιστος κι αγκάλιαζα το κρύο σίδερο της γέφυρας.
Ενώ από το βάθος, μακριά, με κοίταζε σαν ξένο η πιο δική μου ζωή.

(κύριος Τάσος)
(Λειβαδίτης)

ΥΓ: (Ή πως τέμνονται οι...δουλειές μας, dearest Κομφούκιε)

Ορθή επαναδημοσίευση!

Αν ήξερες τις νύχτες μου
ποιο ρεύμα τις χτυπάει
θα μ' έπαιρνες στα χέρια σου
σαν κάτι που σκορπάει.

(και είναι από το δίσκο "να παίζουν τα ραδιόφωνα")

Αν ήξερες τις νύχτες μου

ποιο ρεύμα τις τινάζει
θα μ' έπαιρνες στα χέρια σου
σαν κάτι που σπαράζει.
κυρία Λίνα.

(

Οι νύχτες από δω και πέρα.

Έσπαγα το κεφάλι μου από την Κυριακή...
Μόλις την ανακάλυψα την αιτία
την "ρίζα" της ένστασης.
Οι νύχτες από δω και πέρα της Δημουλά
μιλούν για ένα τέλος
και μια λόγω κεκτημένης ταχύτητας
αναγκαστική σχεδόν
(λόγω "αντανακλαστικών αναπνοής") συνέχεια.
Οι άλλες εφορμούν από μια ελπίδα.
Έστω , ασθμαίνουσα.
Μόλις που ανασαίνει, αλλά ανασαίνει.

Το έβαλα για μότο, έχοντας στο μυαλό μου αποκλειστικά
και μόνο
το ποίημα της κυρίας Κικής.
όσο κι αν αναγνωρίζω
από την Κυριακή που μου το επισήμανες
ότι είναι αδιανόητο λογικά, να μην είχε να κάνει
σε δεύτερο και σε τρίτο επίπεδο
με το καταραμένο* cd
που με έχει μαγέψει.
Εγώ τη φράση αυτή δεν τη θυμόμουν. Διόλου.
Μόνο από το στόμα της κυρίας Κικής, την έχω.
Φαντάσου ότι στο cd δεν θυμάμαι και τώρα ακόμα ποιος τη λέει, ποια φωνή, της Λίνας ή του αγοριού.
Ουφ, τουλάχιστον το ξεδιάλυνα μέσα μου.
(Και έξω μου, πλέον)

*όπως μιλάμε για τους "καταραμένους" ποιητές, αλλά και γιατί δε "θέλει"να γραφτεί το καταραμένο!

2010 και μια!

ξε-κόλλα,
ξε-κουνήσου,
ξε-μπέρδευε,
ξε-μπλόκαρε,
ξε-πρόβαλλε,
ξε-μπαρκάρε,
ξε-μούδιασε,
ξε-μέθυσε,
ξε-μεινες,
ξε-κρέμασε,
ξε-λαφρωσε,
ξε-κουκούλωσε,
ξε-κούμπωσε,
ξε-κάρφωσε,
ξε-κοψε,
ξε-θάρρεψε,
ξε-γραψε,
ξε-γύμνωσε,
ξε-γλύστρισε,
ξε-γέλασε,
ξε-δίπλωσε,
ξε-σπίτωσε.......................

2010!!!

...ήρθε