Μεταποίησις τυχαίου απογεύματος...εκ του μακρόθεν της Πεύκης.

Τι ζητούσαν λοιπόν, σε τι είχα φταίξει, εμένα το μόνο μου έγκλημα ήταν ότι δεν μπόρεσα να μεγαλώσω, κυνηγημένος πάντα, που να βρεις καιρό, έτσι έμεινα εύπιστος κι αγκάλιαζα το κρύο σίδερο της γέφυρας.
Ενώ από το βάθος, μακριά, με κοίταζε σαν ξένο η πιο δική μου ζωή.

(κύριος Τάσος)
(Λειβαδίτης)

ΥΓ: (Ή πως τέμνονται οι...δουλειές μας, dearest Κομφούκιε)

Ορθή επαναδημοσίευση!

Αν ήξερες τις νύχτες μου
ποιο ρεύμα τις χτυπάει
θα μ' έπαιρνες στα χέρια σου
σαν κάτι που σκορπάει.

(και είναι από το δίσκο "να παίζουν τα ραδιόφωνα")

Αν ήξερες τις νύχτες μου

ποιο ρεύμα τις τινάζει
θα μ' έπαιρνες στα χέρια σου
σαν κάτι που σπαράζει.
κυρία Λίνα.

(

Οι νύχτες από δω και πέρα.

Έσπαγα το κεφάλι μου από την Κυριακή...
Μόλις την ανακάλυψα την αιτία
την "ρίζα" της ένστασης.
Οι νύχτες από δω και πέρα της Δημουλά
μιλούν για ένα τέλος
και μια λόγω κεκτημένης ταχύτητας
αναγκαστική σχεδόν
(λόγω "αντανακλαστικών αναπνοής") συνέχεια.
Οι άλλες εφορμούν από μια ελπίδα.
Έστω , ασθμαίνουσα.
Μόλις που ανασαίνει, αλλά ανασαίνει.

Το έβαλα για μότο, έχοντας στο μυαλό μου αποκλειστικά
και μόνο
το ποίημα της κυρίας Κικής.
όσο κι αν αναγνωρίζω
από την Κυριακή που μου το επισήμανες
ότι είναι αδιανόητο λογικά, να μην είχε να κάνει
σε δεύτερο και σε τρίτο επίπεδο
με το καταραμένο* cd
που με έχει μαγέψει.
Εγώ τη φράση αυτή δεν τη θυμόμουν. Διόλου.
Μόνο από το στόμα της κυρίας Κικής, την έχω.
Φαντάσου ότι στο cd δεν θυμάμαι και τώρα ακόμα ποιος τη λέει, ποια φωνή, της Λίνας ή του αγοριού.
Ουφ, τουλάχιστον το ξεδιάλυνα μέσα μου.
(Και έξω μου, πλέον)

*όπως μιλάμε για τους "καταραμένους" ποιητές, αλλά και γιατί δε "θέλει"να γραφτεί το καταραμένο!

2010 και μια!

ξε-κόλλα,
ξε-κουνήσου,
ξε-μπέρδευε,
ξε-μπλόκαρε,
ξε-πρόβαλλε,
ξε-μπαρκάρε,
ξε-μούδιασε,
ξε-μέθυσε,
ξε-μεινες,
ξε-κρέμασε,
ξε-λαφρωσε,
ξε-κουκούλωσε,
ξε-κούμπωσε,
ξε-κάρφωσε,
ξε-κοψε,
ξε-θάρρεψε,
ξε-γραψε,
ξε-γύμνωσε,
ξε-γλύστρισε,
ξε-γέλασε,
ξε-δίπλωσε,
ξε-σπίτωσε.......................

2010!!!

...ήρθε