Μπορεί, μπορεί

αν δεν έτρεχα να φτάσω
ήδη να ΄μουνα εκεί.

Αυτό έγραφα σε ανύποπτο χρόνο (αλλά εν τέλει βαθιά, σχεδόν γενετικά υποψιασμένο) κάποτε.

Κι έρχομαι τώρα να πω:

Μια ζωή έκοβα δρόμο (όχι για να φτάσω ντε και καλά γρηγορότερα και σαφώς! όχι ευκολότερα, απλώς για να καταφέρω να φτάσω, λόγω ειδικών δυσκολιών)
και τώρα
μετά από τόόόόσο καιρό
Πρέπει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να κόψω δρόμο.

(Για να δούμε το έμαθα το δάσος;)
(Είναι και το τσιγάρο, ελαττώνει τη μνήμη)
(Αλλά όχι τη σωματική, του αντανακλαστικού)
(Εύχομαι)
._